Muhammad Yunus is geboren in 1940 in Bangladesh. Hij wordt gezien als de uitvinder van de microfinanciering. Yunus studeerde economie in Dhaka en aan de Vanderbilt Universiteit in Nashville. In 1974 begon prof. dr. Yunus in Bangladesh op kleine schaal leningen uit te geven. Zijn land had te maken met veel armoede en achterstand. Prof. dr. Yunus zijn eerste lening betaalde hij zelf aan vrouwen in het dorp Jobra. Deze vrouwen maakten meubels van bamboe. Met de winst konden de vrouwen hun families onderhouden. Prof. dr. Yunus onderzocht de structuur en organisatie van dorpsgemeenschappen, en experimenteerde met nieuwe bestuursvormen. Het doel was deelname van alle inwoners, zodat iedereen zich verantwoordelijker zou voelen. In 1980 nam de regering dit model over en paste het toe in heel Bangladesh. In 1976 richtte prof. dr. Yunus de Grameen Bank op. Deze was bedoeld om arme mensen te helpen die geen recht hadden op traditionele kredietverlening. Op deze manier kregen arme mensen de mogelijkheid economische activiteiten te ondernemen. Prof. dr. Yunus en Grameen Bank voerden het stelsel van solidariteitsgroepen in om de risico’s van niet terugbetalen kleine te maken. Het doel was sociale controle en verantwoordelijkheid in eigen omgeving.

De activiteiten van Grameen breidden verder uit. Nu werden ook leningen verstrekt voor huisvesting, kleinschalige irrigatiewerken, landbouw, visserij en het openen van spaarfondsen. Het doel bleef hetzelfde: mensen die het nodig hebben helpen naar een betere toekomst. In 25 jaar tijd volgden meer dan dertig landen dit voorbeeld. Miljoenen ondernemers waarvan meer dan negentig procent vrouw is, werden via het microkrediet geholpen.

Later in 2006 ontvingen prof. dr. Yunus en de Grameen Bank de Nobelprijs voor de Vrede. Prof. dr. Yunus werd een van de tien leden van de internationale genootschap The Elders.