Martti Oiva Kalevi Ahtisaari werd in 1937 geboren in Vyborg, Finland. In 1944 nam de Sovjet-Unie de stad die dichtbij de Finse grens ligt in. Ahtisaari werkte bij de Young Men’s Christian Association (YMCA) voordat hij ging werken voor de Finse buitenlandse dienst. In 1973 werd dr, Ahtisaari ambassadeur bij verschillende Afrikaanse regeringen. Daardoor kwam hij onder andere in contact met de verzetsbeweging Swapo tijdens de Namibische strijd om de vrijheid. Deze ervaringen zou dr. Ahtisaari gebruiken in dienst van de Verenigde Naties (VN). In 1978 werd hij VN-commissaris voor Namibië. Nog datzelfde jaar werd dr. Ahtisaari onder-secretaris-generaal voor bestuurlijke zaken van de VN. In 1989 keerde hij terug naar Namibië als hoofd van de VN-vredesmacht. Dr. Ahtisaari leidde het volk naar vrije verkiezingen, en bij zijn vertrek werd hij uitgeroepen tot ereburger van Namibië.

Dr. Ahtisaari reist veel, vooral tussen Afrika, New York en Helsinki. In 1991 werd hij minister van Buitenlandse Zaken in Finland. Zijn kritische houding tegenover het ingrijpen van de Amerikanen in Irak bracht hem problemen in zijn carrière. De Amerikanen blokkeerden zijn kandidaatstelling voor de functie van secretaris-generaal van de VN. Dr. Ahtisaari werd als bemiddelaar naar de Balkan gestuurd. Daar gaf hij leiding aan de werkgroep Bosnië-Herzegovina en later hielp hij bij het oplossen van het conflict in Kosovo. Tussen 1994 en 2000 was dr. Ahtisaari president van de Republiek Finland. In die periode werd Finland lid van de Europese Unie. Dr. Ahtisaari organiseerde de Helsinki-top tussen de Verenigde Staten en Sovjet-Unie.

Na zijn terugtreden in 2000 kreeg dr. Ahtisaari het niet minder druk. In dat jaar moest hij toezien op het ontwapenen van het Noord-Ierse Republikeinse Leger (IRA). Daarna volgden bemiddeling in het conflict tussen Indonesië en Atjeh in 2005 en zijn missie als VN-gezant in Kosovo. Na het ontvangen van de International Four Freedoms Award kreeg dr. Athisaari in 2008 de Nobelprijs voor de Vrede.

In zijn dankwoord zei dr. Ahtisaari dat het waarmaken van de Vier Vrijheden in de praktijk meer te maken heeft met de invulling ervan dan met woorden. “De politieke wil en middelen om doelen te bereiken zijn belangrijker dan het omschrijven van die doelen” zei dr. Ahtisaari.